Dedektif Pikachu, hep sevdiğim bir tipleme olmuştu. Tanıdığımız o yumuş yumuş, sevimli Pikachu’nun tok sesiyle gizem çözmesi, bir kahve bağımlısı olması inanılmaz hoşuma giden bir konsept. Zaten dedektiflik/suç temasını da severim. Dolayısıyla Nintendo Direct‘te bu oyunu gördüğümde içim kıpır kıpır oldu.

2005’te çıkan Detective Pikachu oyununu ne yazık ki oynamadım. O yüzden pek değinemeyeceğim. Haliyle Detective Pikachu Returns duyurulduğunda oyunda neler olacağına dair pek fikrim yoktu. Ancak tahmin de edebileceğiniz gibi Pikachu ve yoldaşı Tim Goodman‘ın Ryme City‘de çeşitli gizemleri çözmesi üzerine kurulu. Tim, Pikachu’nun söylediklerini anlayabiliyor. Dolayısıyla Pikachu sayesinde çeşitli Pokemon’ları da sorguya çekip onlara sorular sorabiliyorsunuz.

Oyun bize başta bir arkaplan hikayesi veriyor. Pikachu aslında Tim’in babası Harry‘e ait bir Pokemon. Ancak 2 yıl önce Harry Goodman gizemli bir şekilde kaybolmuş. Tim bu gizemin arkasında yatan gerçeği merak ediyor. Ayrıca Pikachu ve Tim daha önce Ryme City’i büyük bir tehditten kurtardıkları için kahraman olarak anılıyorlar.

İnternete baktığınızda oyunun karışık puanlara sahip olduğunu görüyorsunuz. Oyunun başında bunun nedenini çok açıkça görebiliyordum. Oynanış açısından pek bir şey sunmuyor, diyaloglara çok fazla sırtını dayıyor. Hatta bu diyaloglar da kendini bazen çok fazla tekrar ettiğinden sabır taşırıyor ve yoruyor.

Nintendo oyunlarından iyi bir grafik beklentim yok, sadece stilize görünmeleri benim gözümü oldukça iyi doyuruyor. Detective Pikachu ise Pokemon Scarlet kadar olmasa da kötü görünüyor. Tok bir görsel tarz oturtamamışlar. Özellikle insan karakterlerin görüntüleri çok çiğ geldi. Kısacası İlk 1 saatlik süreçte çok büyük bir hayal kırıklığı yaşadım. Bir türlü oyunun içine girememiştim.

Peki Oyunu Ne Zaman Nasıl Beğendim?

İşte beni şaşırtan kısım bu. Ben oyunu çok beğendim.

Oyuna belki önceden puanlarına baktığım için istemeden fazla eleştirel yaklaşıyor olabileceğimi fark ettim. Bu yüzden tarafsız bir şekilde, kendimi vererek oynamaya çalıştım ve bu kez saatlerce çıkamadım. Evet oyun hala bir görsel roman gibi, diyaloglar üzerine kurulu. Ancak bir dedektiflik oyunundan da böylesi beklenir. Oynadıkça diyalogları eğlenceli buldum ve kendine has mizahını da sevdim.

Detective Pikachu’da çözdüğümüz ilk dava çalınan kıymetli bir mücevher ile ilgili. Dev bir malikanede çalışanları ve Pokemon’ları sorguluyoruz. Başta ”evet bu mücevheri kim çalmış çok belli” diye düşünerek biraz küçümsedim. Oyun böyle düşünmemi istedi. Oynadıkça her şey karmaşıklaştı ve bir düğüm gibi çözülmeye başladı. Ben de elimde ipi tutup coşku ve merakla ipuçlarını takip ettim.

Oyunda daha mini oyun tarzında oynanış sekansları da var, genel oynanış ise bana Ace Attorney‘i anımsattı. Detective Pikachu ile o tarzda bir oyun yapma fikri de çok hoşuma gitti.

Tanık ifadelerini not defterine yazıp daha sonra çıkarımlar yapıyoruz. Yanlış çıkarımlar yapma payımız da var ama bunlar oyuna pek etki etmiyor. Pikachu gelip bize bu çıkarımın mantıklı olmadığını söylüyor ve illa ki doğru cevabı veriyoruz.

Oyunda takip ettiğimiz ana görevin yanında kaybolan Pokemon’u bulma gibi ufak tefek tatlı yan görevler de var. Ben oynarken kendimi Ryme City’nin bir parçası gibi hissettim, hep bir sonraki adımda ne olacağını merak ederek oynadım. Oyun Pokemon ve insanların bir arada yaşadığı bir dünyayı çok güzel yansıtıyor. Kendimi oldukça kaptırdım. Bu yılın benim için özel olan oyunları arasında yerini aldı.

Oyun anlattığım gibi herkese hitap etmiyor. Tarafsız bakmaya çalışırsam çok ortalama bir oyun. Ben kendime göre bir şeyler bulabildiğim için beğendim.

Aksiyon arayışındaysanız, çok yüksek puanlar alan ana akım Nintendo oyunlarını tercih ediyorsanız ve görsel roman sevmiyorsanız bu oyun size göre değil. Pokemon ile özel bir bağınız varsa, suç temasını seviyor ve Dedektif Pikachu’yu tatlı buluyorsanız siz de bu oyunu sevebilirsiniz.