Genellikle böyle şahane bir eser okuduğumda, ruhum onu daha önce okumamış, o eserden bihaber olmanın ağırlığı ile dolar. Fakat Güngezgini‘ni okuduğum zaman, daha erken, daha genç ve deneyimsizken, her şey benim için daha geçici ve anlıkken okumadığıma mutlu oldum. Kim bilir, belki hala eserin yansıttığı pek çok şeye empati aynasının ardından bakamayacak kadar deneyimsizimdir. Belki birkaç yıl sonra okusam, tüm duygular ruhuma daha farklı renkler … Okumaya devam et Güngezgini ve Hayattaki Anlar Üzerine